Veselé Vánoce a šťastný Nový rok!

(Merry Christmas and a Happy New Year, Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar!)

Zo, het eerste semester is nu officieel afgerond. Ik mag blij zijn met mijn resultaten, alhoewel ik wel moet toegeven dat ik daar niet echt heel erg veel voor gedaan heb. Twee keer ’s ochtends vroeg in de bibliotheek gezeten, en een paar dagen niet de stad in geweest ’s avonds, dat dan weer wel. Maar als ik het vergelijk met onze mede Cemacubies in Gent … Die werken iedere dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Precies, andere koek dus!

Op het moment twee maanden vakantie: Het volgende semester begint pas halverwege februari. Helaas is deze periode begonnen met afscheid nemen van veel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Veel studenten zijn voor één semester naar Praag gekomen, en moeten dus nu weer bij hun thuis-universiteit aan de slag. Jammer, want in een half jaar bouw je toch wel een band op. Gelukkig is de tendens wel nog dat veel studenten hier Oud en Nieuw zullen vieren en daarna nog een aantal weken hier blijven om van Praag te kunnen genieten. Hen zal ik dus nog wel zien! Alhoewel niet met Oud en Nieuw, want dan zit ik zelf in Briançon.

Maar ook genoeg leuke dingen natuurlijk nadat het laatste examen is gemaakt! Van het ene afscheidsfeestje naar het andere afscheidsfeestje – je kunt geen afscheid genoeg nemen, helemaal als opeens blijkt dat je ze de volgende dag toch alweer ziet, haha. Het vraagt best wel energie, helemaal omdat het gecombineerd werd met het inpakken van al mijn spullen – veel te veel – om te kunnen verhuizen naar m’n nieuwe kamer in centrum Praag; met schaatsen op de fruitmarkt in Praag; met kerstcadeautjes kopen; en met snowboarden! Over het snowboarden: Lucie, een meiske uit Praag dat op ’t moment in Gent studeert (vandaar dat ik weet over hoe hard zij mogen werken), was weer aangekomen in Praag. En natuurlijk moesten we even afspreken. Omdat zij van de sneeuw en de bergen houdt, en ik ook, zijn we daarom naar Cerny Horna afgereisd om een paar pistes te pakken. Vroeg op, om de eerste te zijn op de piste (gelukt!) (het is ongeveer 2 uur reizen), en dan tijdens lunchtijd weer terug. Het was top om weer op de berg te staan, helemaal nu volgende week de wintersport naar Frankrijk er aan zit te komen. En het ging echt opvallend verassend goed! Normaliter was mijn eerste boarddag een dag waarop ik eigenlijk niet een bocht kon maken zonder te vallen. Dit keer was mijn boarddag een dag waarop ik aan m’n techniek kon werken en slechts af en toe een smakkerd maakte. Niets gebroken dus, zelfs niet gekneusd, en slechts een paar blauwe plekken en erg veel spierpijn rijker. Spierpijn met name in m’n nek overigens, wat best interessant is (hoe gebruik je je nek bij het boarden?!). Lucie nam me ook mee naar een aantal van haar vrienden, die bezig waren een vervroegd Tsjechisch kerstdiner voor te bereiden. Ze hebben hier een aantal tradities. Een daarvan is dat ze in iedere familie tenminste 9 verschillende soorten kerstkoekjes maken, en soms zelfs nog meer (!). Een ander is dat ze op kerstavond karper eten – ieder gezin op zijn eigen wijzen. Praag is op het moment dan ook vol van kerststalletjes met grote bakken water, waarin deze karpers rondzwemmen, en echt overal is het een drukte van belang. Maar ik heb dus ook karper mogen proeven, op twee verschillende wijzen bereid! Best prima te doen =D.

Vandaag verhuisd, poeh, dat was nog wel een klus. Ik had duidelijk meer spullen dan ik verwacht had…! Gelukkig had ik mijn verhuisteam ingehuurd, zodat we met 5 personen naar mijn nieuwe huis konden verkassen. Ook zij stonden versteld van mijn hoeveelheid spullen, haha. Maar alles is gelukt, en ik heb dan ook afscheid genomen van m’n oude kamertje. In het nieuwe appartement moet nog eens goed schoongemaakt worden, daar is het niet meer van gekomen. Iets om naar uit te kijken in januari.

Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein naar Nederland. Ik had gehoopt de hele nacht door te kunnen slapen: Ik ben er moe genoeg voor, en in het begin leek ik erg veel geluk te hebben. De zespersoons coupe waar ik in zit had ik voor me alleen! Dus meteen de gordijntjes dichtgedaan en een filmpje gekeken (niet eens een koptelefoon nodig, nice!), waarna ik languit ben gaan liggen over 3 stoelen en wat uurtjes slaap heb kunnen pakken. Helaas veranderde de situatie in Berlijn: Toen kwamen er vijf mensen bij, zodat we nu hutje mutje proberen elkaar niet iedere 2 minuten een trap te verkopen als we van positie veranderen. En men is niet echt van plan te gaan slapen ofzo… Bleh, de geur van Glühwein is niet het beste als je midden in de nacht wakker wordt. Maar goed, misschien dat ze het over een half uur gezien hebben…

Morgen thuis! Het zal gek zijn weer de hele tijd Nederlands te kunnen praten!

Liefs,
Anne